Nowe zobowiązania NATO to impuls do strategicznych inwestycji i wykorzystania krajowych zasobów.

Podczas ubiegłotygodniowego szczytu w Hadze przywódcy państw NATO jednoznacznie potwierdzili nienaruszalność zasady kolektywnej obrony, zapisanej w artykule 5 Traktatu Waszyngtońskiego. Jednym z kluczowych uzgodnień było wyznaczenie nowych ram finansowania działań obronnych. W odpowiedzi na obecną, napiętą sytuację geopolityczną Sojusznicy zobowiązali się do przeznaczania 5% PKB rocznie na podstawowe potrzeby obronne, a także szeroko rozumiane wydatki związane z bezpieczeństwem – przynajmniej do 2035 roku.

Czy realizacja tych zobowiązań stanie się realnym impulsem dla państw członkowskich (w tym Rządu RP) do budowy spójnego systemu obronnego, opartego – w jak największym stopniu – na zasobach i technologiach Sojuszu? Chodzi nie tylko o uzbrojenie, lecz także o komponenty, technologie, surowce i materiały, bez których rozwój przemysłu i usług zbrojeniowych nie będzie możliwy.

Czy Polska wykorzysta tę szansę na ponowne zdefiniowanie priorytetów dla europejskiej gospodarki, dziś silnie uzależnionej od importu? Niestety, wiele wskazuje na to, że nie wrócimy już do sytuacji sprzed 15 lat – czasu, gdy toczyły się słuszne wówczas debaty o minimalizacji potencjału sił zbrojnych w imię pokoju i stabilności. Historia jednak lubi się powtarzać, a obecne okoliczności stawiają przed administracją publiczną, przedsiębiorcami i instytucjami B+R – także z Małopolski – zupełnie nowe wyzwania.

Centrum Badawczo-Wdrożeniowe Zielona Stal S.A., we współpracy z lokalnymi partnerami, może aktywnie włączyć się w budowę niezależności przemysłowej kraju – w naszym przypadku poprzez wykorzystanie potencjału odpadów pohutniczych jako „darmowego” źródła żelaza i innych pierwiastków niezbędnych do produkcji stali. A przecież bez stali nie ma nowoczesnego przemysłu obronnego.

Aby jednak móc realnie działać, potrzebny jest spójny plan na poziomie rządowym. Polska branża hutnicza stała się niekonkurencyjna wobec dotowanej stali z importu, a historia uczy, że bez zapewnienia krajowego dostępu do kluczowych zasobów nie da się prowadzić żadnych strategicznych działań wojennych – nawet tych o charakterze odstraszającym.

Jesteśmy gotowi podjąć to wyzwanie.